Κι αν δεν είναι αργά;  

Μιας και έχω παραμελήσει τον τελευταίο καιρό το blog μου, νομίζω ήρθε η ώρα να επιστρέψω με ένα θέμα που αυτό το διάστημα απασχολεί, ολοένα και περισσότερα άτομα από τον περίγυρό μου. Αυτό δεν είναι άλλο από τις δεύτερες ευκαιρίες. Δεύτερες ευκαιρίες σε ερωτικό αλλά και φιλικό επίπεδο, τις οποίες πολλές φορές αρνούμαστε να δώσουμε, φοβούμενοι μια επικείμενη αποτυχία.

Οι περισσότεροι άνθρωποι στη διάρκεια της ζωής τους, κάνουν λάθη. Λάθη που πληγώνουν, πονάνε και ‘’τσακίζουν’’. Οι λάθος συμπεριφορές άλλωστε είναι ανθρώπινες και κανένας δεν μπορεί να τις αποφύγει. Το θέμα είναι τι κάνουμε μετά. Μετά.. Μία λέξη με χίλια ερωτηματικά, έτοιμα να πέσουν πάνω μας σας γυαλιά σπασμένα, χωρίς έλεος. Αποτέλεσμα δικό μας όμως και δική μας ευθύνη. Και αυτή την ευθύνη πρέπει να την πάρουμε χωρίς δισταγμό. Όταν φτάνουμε στο σημείο να φερθούμε άσχημα σε κάποιον, αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή να το μετανιώσουμε και αυτό γιατί, μετά- θα- νιώσουμε! Όταν έρχεται εκείνη η στιγμή, υπάρχουν δύο επιλογές: ή να διεκδικήσουμε αυτό που πληγώσαμε θέλοντας να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, ή να το αφήσουμε να φύγει πιστεύοντας πως αξίζει κάτι καλύτερο. Αλλά ας γυρίσουμε στο αρχικό ερώτημα: ο χρόνος γυρίζει πίσω; Οι χαμένες μας στιγμές μπορούν να έρθουν ξανά χωρίς να υπάρχουν εντάσεις και διαφορές; Υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες; Κι αν ναι, αξίζουν;

Πολλά τα ερωτηματικά αφού κι εγώ η ίδια απάντηση τεκμηριωμένη δεν βρίσκω. Αυτό που γνωρίζω είναι, πως όταν έχουμε πληγωθεί, έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη που κάποτε είχαμε στον φίλο ή στον σύντροφό μας. Όταν δίνουμε ολόκληρο τον εαυτό και την ψυχή μας, όταν μοιραζόμαστε πράγματα και στιγμές, όταν κάνουμε όνειρα ευχόμενοι αυτά να γίνουν πραγματικότητα, πόσο πολύ μπορεί να μας ‘’τελειώσει’’ η στιγμή που πρέπει να τα μηδενίσουμε όλα; Για ένα λάθος, το οποίο για τον άλλο να μην είναι κάτι σημαντικό, αλλά για εμάς να είναι κοφτερό μαχαίρι. Σε μία στιγμή μπορούν να αλλάξουν τόσα, μα τόσα πολλά. Ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε ολόκληρη τη ζωή μας. Και τότε έρχεται η στιγμή, που πρέπει να βαδίσουμε με όσα έχουμε και να γεννηθούμε ξανά μέσα από την προδοσία.

Για τους περισσότερους από εμάς, είναι αδιανόητο να βλέπουμε ξανά μαζί δύο άτομα, τα οποία πλήγωσαν ο ένας τον άλλο και αντάλλαξαν λόγια σκληρά, που απαρνήθηκαν και πρόδωσαν ο ένας τον άλλο. Το να προσπεράσεις μία τέτοια κατάσταση και να την αρχίσεις από την αρχή θέλει μεγαλείο ψυχής ή καμιά φορά και αφέλεια. Όμως όταν υπάρχει ανάγκη και θέληση για κάτι τέτοιο, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και από τις δύο πλευρές.

Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε όπως και να έχει, είναι πως όλα στη ζωή είναι ένα ρίσκο. Άλλωστε οι δεύτερες ευκαιρίες, υπάρχουν αποκλειστικά για εμάς τους ίδιους, για να δούμε εμείς τι πραγματικά θέλουμε και νιώθουμε. Κι αυτό γιατί, μας βασανίζει το αν άξιζε να δοθεί μία δεύτερη ευκαιρία, έτσι θα πάρουμε και επιβεβαίωση για κάθε μας αμφιβολία. Πάρε βαθιά ανάσα και κολύμπα στα βαθιά, αν βρεθείς στον πάτο πάει να πει πως αυτή η σχέση εκεί πρέπει να πάει, αν βρεθείς όμως στη στεριά, τότε σε περιμένει ο χαμένος παράδεισος!