Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Μου αρέσει να μένω σπίτι..
Και λοιπόν;

Είμαι σπιτόγατα βεβαίως βεβαίως. Καρκίνος γαρ! Αυτή η "ρετσινιά" μου έχει κολλήσει από πολύ μικρή ηλικία. Οι φίλες μου συνέχεια με πειράζουν λέγοντας μου: «πάλι μέσα θα μείνεις εσύ ξενέρωτη»; ή « βγες καλό μου λίγο έξω από το σπίτι, δεν θα πάθεις τίποτα». Σχόλια καλοπροαίρετα από αγαπημένά μου άτομα, που εμένα με κολακεύουν και μου προξενούν χαρά, πιστεύοντας πως θέλουν να είμαι μαζί τους σε όμορφες στιγμές.

Δεν φοβάμαι κάτι ούτε είμαι αγοραφοβική. Απλώς μου αρέσει να κάθομαι σπίτι. Τρελαίνομαι να παρακολουθώ ταινίες και να διαβάζω. Μου αρέσει να μαγειρεύω,να δοκιμάζω νέες συνταγές, να γυμνάζομαι μέσα στο σπίτι με το δικό μου χαζό τρόπο, να ακούω ατελείωτα αγαπημένα μου τραγούδια ταξιδεύοντας εκεί που εγώ θέλω,να βλέπω τηλεόραση για ώρες μέχρι τα εγκεφαλικά μου κύτταρα να πουν φτάνει, και να καθαρίζω σχολαστικά κάθε γωνία! (Ειδικά για τα δύο τελευταία οι παρέες μου με κράζουν ασταμάτητα)!

Παρ'όλα αυτά, το ότι δεν είμαι πολύ του έξω, δεν σημαίνει πως θέλω απαραίτητα να είμαι μόνη μου στο σπίτι. Λατρεύω να είμαι με άτομα που αγαπώ, να γεμίζει ο χώρος από γέλια και φωνές, να τραγουδάμε, να κάνουμε αστεία όπως μόνο εμέις ξέρουμε, να τρώμε μέχρι να σκάσουμε και να συζητάμε για οποιαδήποτε ανοησία μας έρθει στο μυαλό!

Δεν είναι λίγες οι φορές που επειδή είμαι χαμένη στον κόσμο μου και το κινητό μου βρίσκεται στο αθόρυβο, δεν μπορεί να με βρει κανείς! Και οι φίλες πάει στο καλό, καταλαβαίνουν! Αυτή η δύσμοιρη η μάνα που σε έχει μονάκριβο πως να αντιδράσει,ε; Πως ακριβώς την ηρεμείς που περνάνε παράλληλα 1.000.000 σκέψεις από το μυαλό της; Από την τεράστια φαντασία της, μπορεί να σε στείλει στο χειρότερο χαρέμι, αιχμάλωτη κάποιου αδίστακτου πασά!Τι σου κάνουν και τα τούρκικα σίριαλ..

Όμως όταν έρθει η ώρα να βγω, θα το κάνω επειδή θα το θέλω και τότε σίγουρα θα περάσω καλά. Δεν θα το κάνω γιατί είναι Σάββατο και πρέπει να βγω έξω για να πω πως κυκλοφόρησα. Οι μέρες που δεν έχω κανονίσει κάτι και πάω μια βόλτα ξαφνικά, άβαφη και απλά ντυμένη , μου έχουν εγγυηθεί πως είναι εκείνες που θα με κάνουν περισσότερο χαρούμενη, σε αντίθεση με άλλες που ετοιμάζομαι για ώρες, το μαλλί δεν στέκεται από τους τόνους λακ που έχει υποστεί και το κουτσό πάει σύννεφο από το δωδεκάποντο τακούνι. Τότε όλο και κάποιο ευτράπελο θα συμβεί που θα μου χαλάσει τη διάθεση και θα με κάνει να γυρίσω πίσω.. Άλλο που δεν ήθελα! Ειδικότερα τις κρύες μέρες του Χειμώνα, αναζητάω πολύ το σπίτι. Θέλω να τυλίγομαι στα παπλώματα και στις κουβέρτες μου και να γίνομαι ένα. Η ιδέα του να γίνεται ο απόλυτος χαμός από τη βροχή και τον αέρα έξω και εγώ να σηκωθώ να βγω, να πάω με την παρέα μου σε ένα club, να μην μπορούμε να ανταλλάξουμε μία κουβέντα απο τα τόσα ντεσιμπέλ και τα πνευμόνιά μας να φωνάζουν βοήθεια,μου περνάει παντελώς αδιάφορη!

Αρκετά όμως σας ζάλισα! Θα ήθελα να ζητήσω μία συγνώμη από τα αγαπημένά μου άτομα για το αν μερικές φορές τους φτάνω στο αμήν για να βγω ή για όλες εκείνες τις φορές που δεν πήγα μία βόλτα μαζί τους, γιατί τι είχα να κάνω; Α,ναι! να μείνω στο σπίτι αγκαλιά με την πιο ζεστή κουβέρτα μου!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου