Περί..Έρωτος! 

 

 Καθημερινά κάθομαι και διαβάζω τα «λόγια» πάνω σε φωτογραφίες που έγιναν μόδα τον τελευταίο καιρό, μέσα από σελίδες που φτιάχτηκαν από ανθρώπους που πληγώθηκαν ή που έζησαν ένα μεγάλο έρωτα. Αυτό που καταλαβαίνω είναι, πως οι απόψεις διίστανται και οι  απόψεις περί έρωτος ποικίλουν!

 

Όταν δυο άνθρωποι συναντιούνται υπάρχει λόγος. Όταν δυο άνθρωποι ταιριάξουν, ακόμα και σε λάθος στιγμή, το μόνο που αρκεί είναι να τα διαλύσεις όλα και να ξεκινήσεις μαζί του απο την αρχή. Το θέμα είναι αν τολμάς και πόσο θα αφήσεις πίσω σου τα "πρέπει", τα "βολέματα" , τις "συνήθειες" και τους "εγωισμούς". Ο έρωτας δεν είναι ντροπή και όσοι κρίνουν τους άλλους που τον ζουν (έστω και σε μια λάθος κατάσταση) ίσως δεν τον έχουν νιώσει ποτέ αληθινά και ίσως ποτέ δεν αγάπησαν αγνά.

 

Ο έρωτας είναι μεγάλη ιστορία, δεν μπορείς να την περιγράψεις , να την διηγηθείς, μόνο να την αισθανθείς. Είναι ίσως το μόνιμο χαμόγελο που βρίσκεται σχηματισμένο στα χείλη σου, είναι που βλέπεις όλο τον κόσμο τόσο όμορφο, είναι που αποκτά νόημα το κάθε ασήμαντο στη ζωή σου. Είναι ένα φως που νιώθεις ότι δίνει λάμψη στα πάντα γύρω σου. Μα συνάμα είναι και τόσο επικίνδυνο να σε ρίξει κάτω , με το τέλος του. Είναι μια προσωρινή «κατάθλιψη». Η αναμονή πάνω από το τηλέφωνο περιμένοντας ο άλλος να αντιληφθεί  πόσα έδωσες , να εκτιμήσει όσα αισθάνθηκες, να ρίξει τον «εγωισμό» του  και να στείλει μόνο ένα «Γεια σου είσαι καλά;». 

 

Ο έρωτας είναι μόνο για αυτούς που ξέρουν να ρισκάρουν και να τα δίνουν όλα στο παιχνίδι. Ποτέ μην παίζεται όμως με τα συναισθήματα των άλλων, για δικούς σας εγωισμούς. Ο έρωτας υπάρχει για να τον ζεις . Ζήσε τον! 

Μήπως ο έρωτας είναι η προβολή της επιθυμίας μας σε κάποιον που συναντάμε τυχαία; Η μήπως ο έρωτας είναι απλά η κινητήρια δύναμη της ζωής που μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε;

Μήπως τελικά ο έρωτας δεν είναι τίποτα άλλο παρά η Ιθάκη μας;